Artyści z Groteski nie tylko potrafią wzruszyć wiedza, ale i rozbawić. W spektaklu „ Miłość i jej oblicza” – (marzec 2006r.) wystąpiła plejada gwiazd, gwiazd wyjątkowych- „Co zrobić jak zapomni się tekstu na scenie - po prostu wystarczy improwizować. Udało się to wówczas młodemu debiutantowi ”Mańkowi” (Mariusz Ochociński – obecnie aktor,ukończył PWST – Wrocław), który z pomocą Justyny Jałosińskiej wprowadził widza w świetny nastrój. Tu zadebiutowali: Magda Michalska, Michał Puchalski, Maciek Brzeziński, Jagoda Rosiak, Kamil Lubowicki - tak wspomina – „Zagrałem rolę Papkina w składance teatralnej, było to coś niezwykle miłego. Zawsze byłem widzem, a tym razem widownia patrzyła na mnie. Moją rolą było ich rozbawić, ale jednak miałem tremę”. Udało się, Kamil rozbawił widownię do łez.
Kwiecień 2006r.
Katyń pamiętamy… Spektakl pt. „Golgota Wschodu”. Groteska uczciła pamięć pomordowanych w Katyniu – „Żołnierzom naszym jeńcom wojennym, zamordowanym w Katyniu, Katyniach, Krzyże wzniesiemy…”
29 maja 2006r. ok. 1800 uczniów podziwiało artystów z Teatru Groteska w Sali Kongresowej na Ogólnopolskim Zlocie Szkół im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Młody, nowy zespół zasłużył również na najwyższą nagrodę – owacje na stojąco. Artyści: Patrycja Marton, Konrad Walahnia, Ula Kleszko, Radek Starczynowski, Mariusz Ochociński, Magda Majewska, Marlena Kowalczyk, Michał Frączkiewicz, Patrycja Rozwadowska, Hubert Majewski i Martyna Baczyńska zostali docenieni za ogromny wkład pracy - nagrodę odebrali z rąk ówczesnego premiera K. Marcinkiewicza w Sali Kolumnowej Rady Ministrów.
Październik 2006r.
Kabaret dla naszych nauczycieli: barwny pełen dobrej muzyki, tańca i dialogów.
„Nie pytam Panią o lata
I Pana nie pytam też…
Za młodzi na sen
Za starzy na grzech
Usiądźmy przy stole, by u nas w szkole
Źle nie działo się”
Listopad 2006r.
„Pamiętam ten dzień”
Wzruszający spektakl przedstawiający historię drogi do niepodległości. Tu warto wspomnieć Patrycję Sawicką, która wcieliła się w rolę matki poległego żołnierza. W scenerii jesiennej słychać glosy modlącego się ludu. „Wróć nam o Boże! Ojczyznę kochaną w troje rozdartą i w morzu krwi skąpaną”.